مطرود آگاه

من خود بلای خویشم ، از خود کجا گریزم ؟!

گاهی می‌اندیشم درختی که تنها بالای کوه زندگی می‌کندچرا از جنگل فرار کرده ! آلبر کامو

‌ دستانت را اندکی به من امانت بده میخواهم با آنها، گره از بافته‌های اندوهم بگشایم. غادة السمان

چه غریبانه تو با یاد وطن می نالی من چه گویم که غریب است دلم در وطنم ... هوشنگ ابتهاج

ذهن های بزرگ در مورد ایده ها حرف میزنن، ذهن های متوسط در مورد اتفاقات، و ذهن های کوچیک در مورد مردم. آنا النور روزولت

مرگِ ما درست از روزی آغاز می‌شود که در برابر آنچه مهم است سکوت مى‌كنیم ... مارتین لوتر

آنكس که بهشت زندگی را برایت «جهنم» کرده مجبور است متقاعدت کند که «بهشت» جای دیگری است ! کارل پوپر

آرزوهايی هستند به نام آرزوهاي محال... تو يكی از آن هايی!

آنکه یاری از کنارش رفته میداند که من پشتِ هربیتی چه میزان، خون زِچشمم میرود حسین فروتن

مستانه مستم میکنی، دل را زدستم میکنی گه باده نوشم ای صنم، گه می پرستم میکنی ... مولانا

‌آغوش باز کردم و در بر گرفتمش، با خرمنی شکوفه تر روبه‌رو شدم او محو عشق من شد و من محو او شدم.... فریدون مشیری

حاصل بوسه های تو اکنون منم! شعری که از شکوفه های بهاری سنگین است و سر به سجده بر آب فرود آورده، دعا می خواند...! شمس لنگرودی

در حال دوست داشتن توام مثل پیچک بی دیوار مثل درنای بی جفت مثل باران بی دلیل... فروغ فرخزاد

مترسک را دار زدند به جرم دوستی با پرنده که مبادا تاراج مزرعه را به بوسه ای فروخته باشد راست میگفت سهراب: اینجا قحطی عاطفه است... فریدون مشیری

خیزو با من در افقها سفر کن دل نوازی چون نسیم سحرگاه ساز دل را نغمه گر کن همچو بلبل نغمه سر کن نغمه گر کن همچو بلبل نغمه سر کن

ای که در مسجد رَوی بهرِ سُجود ، سر بِجُنبد ، دل نَجُنبد ، این چه سود ؟! مولانا

گر کسب کمال می‌کنی می‌گذرد ور فکر مجال می‌کنی می‌گذرد دنیا همه سر به سر خیال است، خیال هر نوع خیال می‌کنی می‌گذرد… وحشی بافقی

‌ روشنگری یعنی، خودمان بیندیشیم به جای این که اجازه دهیم دیگران به جای ما بیندیشند.. امانوئل کانت

یک نگاهت به من آموخت، که در حرف زدن چشم‌ها، بیشتر از حنجره‌ها می‌فهمند …

تو مستِ مستِ سرخوشی من مست بی‌سر سرخوشم تو عاشق خندان لبی ؛ من بی‌دهان خندیده‌ام ...! مولانا

عهد بستي آنچه بين ماست ابديست يادم رفت كه بپرسم آيا عشق را مي گويي يا رنج را...؟ نزار قبانی

اثر محمد طهوری راد

بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ باورم ناید که عاشق گشته ام گوئیا «او» مرده در من کاینچنین خسته و خاموش و باطل گشته ام هر دم از آئینه می پرسم ملول چیستم دیگر، بچشمت چیستم؟ لیک در آئینه می بینم که، وای سایه ای هم زانچه بودم نیستم ... فروغ فرخزاد

چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی و در سیاهی ظالم مرا به سوی چراگاه عشق میبردی فروغ فرخزاد

هیاهوی جهان را بیخیال کجای دوست داشتنت بودم؟

آدمی تا زمانی که سختی‌هایش را می‌فهمد زنده است ، ولی وقتی سختی‌های دیگران را درک می‌کند آنوقت یک انسان است ... لئو تولستوی

از همان روزي كه... مويت را نشانم داده اي! تار ميبينم جهان را، گر چه چشمم سالم است...

‌‌مرا با چشمانت عاشق نشو چه بسا از من زیباتری بیابی مرا با قلبت عاشق شو که قلب ها هرگز مشابه هم نیستند نزار قبانی

به نبودنِ تو فکر کردم و فریاد کشیدم: «دنیا! واقعاً می‌توانی از این هم غم‌انگیزتر بشوی؟» به نبودنِ تو فکر کردم و ‌کسی چه می‌داند شب‌های بی‎خوابی، سقفِ کدام خاطره‌ام چکه می‌کند و چرا همیشه تصویرِ آن تکۀ آسمان در چشم‌هایم می‌افتد که از آن، پرنده‌ای به‎سمت شرق می‌پرد به تو فکر کردم و ‌کسی چه می‌داند پاییزها دقیقاً به کدام خاطره‌ات تکیه می‌دهم که باد حریفم نمی‌شود، تو ولی می‌دانی تو سکوت مرا می‌فهم ...

آنگونه دوستت می‌دارم، كه خبردار نشوی. آنگونه می‌بوسمت كه احساس نكنی. پنهان می‌شوم در تمام جغرافيای تنهاييت! خدا الفبای بودنم را، با اولين حرف نام تو آغاز كرد. مهم نيست بشناسی‌ام، يا حتی برايم خطی بنويسی. گاهی در خيابان نگاهت، رهگذری باشم كافيست! تو هرگز مرا نخواهی شناخت، و من، مجنون‌ترين بيد كوچه‌ی تو باقی خواهم ماند …

هوسِ تو را دارم که دیوانه ام کنی با خواندن یک شعر، که مستم کنی با استکانی چای، که خوشبختم کنی با با یک بوسه ی بی هوا! فلسفه نبافم... هوسِ زندگی کرده ام با تو! بگو... کنارت دقیقا کجاست؟! که زندگی آنجا معنا میگیرد! هوسِ کنار تو بودن دارم! حامد نیازی

آیا کسی آنقدر دوستت دارد، که از جهان نترسی؟ ترسیده‌ای؟ از كه؟ از جهان؟ من جهانت! از گرسنگی؟ من گندمت! از بیابان؟ من بارانت! از زمان؟ من كودكیت! از سرنوشت؟ آه، من هم از سرنوشت می‌ترسم …

‏تو می دانی حتی اگر کنارم نشسته باشی باز هم دلتنگ تو‌ام، حالا ببین نبودنت با من چه می کند عباس معروفی

‏شاعِر شُدم که وقتی با موی پریشان، در آغوشم پرسه میزنی، شعر مردان غریبه را، زیرِ گوشَت زِمزمه نکُنم... علی‌ سلطانی

- آیدا جان؟ آییش! آیدا: اولش فقط به‌خاطر خودش بود. نه می‌دونستم شاعره، نه می‌دونستم نویسنده‌س، نه می‌دونستم هیچی... ما فقط نگاهمون به‌هم گره خورد و همه‌چی تموم شد شاملو: همه‌چی شروع شد... آیدا: آره، آره، همه‌چی شروع شد... «تنها عشقه که می‌تونه انسان رو نجات بده»

به "دوست داشتنت" متهمم به این جرم افتخار می‌کنم و به فراموش نکردنت و آرزویم این است که مجازاتم حبسِ ابد در گردشِ خونِ تو باشد! غاده السمان

هزار کاکلی شاد در چشمان تو ‌... هزار قناری خاموش در گلوی من ... عشق را ای کاش زبان سخن بود ! احمد شاملو

‌ در عشق هیچ آرامشی وجود ندارد ! هر کس که عشق را برایِ آرامش می‌خواهد اشتباه کرده است، حتی لحظه‌ای از عشق برای عاشق آرام جان نمی‌آورد. که عشق سراسر هیجان، شور و دلشوره است. حزنی عمیق و شوقی غَریب ... پائولو کوئیلو

حالا می‌فهمم! یک حس واقعی چیزی شبیه توست که می‌توانم این‌طرف آینه هم ببینم‌ات که می‌توانی دستت را در خوابم فرو ببری و جای اشیاء روی میز تحریرم را عوض کنی حالا می‌فهمم! حالا که لبهٔ تیز تو تکه‌ای شیشه شده تنهایی‌ام را بریده...

حکایت باران بی قرار است... اینگونه که من دوستت دارم

تو را دوست دارم! مانند هرچیزِ باارزش و پنهانی که باید مخفیانه دوست داشت! درست، مابینِ سایه و روح... تو را دوست دارم! مانند بوته‌ای گل، که هرگز شکوفا نمی‌شود اما نورِ گل‌هایی ‌پنهان را در خود حمل می‌کند و به لطفِ عشقِ تو، عطرش برخاسته از زمین، در وجودم‌، پنهان، زندگی می‌کند... تو را دوست دارم! بی‌آنکه بدانم چگونه، از کی و از کجا... تو را دوست دارم! بی‌هیچ پیچیدگی، بی‌هیچ غرور.... تو را دوست دا ...

اين تو، اين هم "جانم"، كه ميشود ضميمه ى چند حرفىِ نامَت! حالا با هر به زبان آوردنِ اسمت، هزار بار جانم برايت ميرود! علی قاضی نظام

عجایب در جهان شش‌گانه یا هفت‌گانه نیست! یکی‌ست. و آن عشق است. ژک پره ور

اى انسان! خود به يارى خود برخيز بتهوون

آنکه بی یار کند یار شود باز تویی آنکه دل داده شود دل ببرد باز تويی مولانا

و چه زیباست قلبی پیدا کنی که عاشقت باشد بی‌ آنکه چیزی از تو بخواهد، مگر حال خوبت را جبران خلیل جبران

گويند سرانجام نداريد شما مائيم كه بى هيچ سرانجام خوشيم مولانا

گاهی میان خلوت جمع یا در انزوای خویش موسیقی نگاه تو را گوش می کنم وز شوق این محال که دستم به دست توست، من جای راه رفتن پرواز می کنم ... فریدون مشیری