جانم

گل نسترن

😂😂

رفیقان را درون جان نگهدار که آنها پر بهاتر زجهانند

تصاویر نوحه خوانی دوران قاجاریه

نگارینا دل و جانم ته دانی همه پیدا و پنهانم ته دانی نمیدونم که این درد از که دیرم همی دونم که درمانم ته دانی بلا رمزی ز بالای ته باشه جنون سری ز سودای ته باشه بصورت آفرنم این جهان بین که پنهان در تماشای ته باشه غم عشق ته مادرزاد دیرم نه از آموزی استاد دیرم خوش اون بار که از جمله غم ته خراب آباد دل آباد دیرم خوشا آنون که سودای ته دیره که سر پیوسته در پای ته دیره به دل دیرم تمنای کسانی که اندر دل تم ...

آمدم تا که تو را مست و گرفتار کنم آن دل غمزده را محرم اسرار کنم آمدم تا که سلامی به تو ای نور کنم غم و محنت همه را از دل تو دور کنم   گر چه دیر آمده ام لیک همان هم زود است بودنم در بر دلبر همه دم پر سود است تقدیم به دوستانم

وصل تو کجا و من مهجور کجا دردانه کجا حوصله مور کجا هر چند ز سوختن ندارم باکی پروانه کجا و آتش طور کجا ابوسعید ابوالخیر

گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشت گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد گفتا مگوی با کس تا وقت آن درآید گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد گفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر آید

هر چه گشتیم نبود اهل دلی که بداند غم دلتنگی و تنهایی

♥️نمیشود به زندگی 💛روزهای بیشتری اضافه کرد ♥️ولی میشود به روزهایمان 💛زندگی بیشتری ببخشیم ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌

هرچه گشتیم در این شهر نبود که بداند غم دلتنگی و تنهایی

غم عشقت بیابان پرورم کرد فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد بمو واجی صبوری کن صبوری صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد خضر

نمی دانم دلم دیوانه کیست کجا آواره ودر خانه کیست نمیدونم دل سر گشته مو اسیر نرگس مستانه کیست  خضر

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم به دریا بنگرم دریا ته وینم بهر جا بنگرم کوه ودر و دشت نشان روی زیبای ته وینم  خضر

نرسد دست تمنا چون به دامان شما می توان چشم دلی دوخت به ایوان شما از دلم تا لب ایوان شما راهی نیست نیمه جانی است درین فاصله قربان شما خضر

شب قشنگترین اتفاقیست که تکرار می شودتاآسمان زیباییش رابه رخ زمین بکشد خدایاستاره های آسمان را سقف خانه دوستانم قرارده تازندگیشان مانندستاره بدرخشد دلتون پراززیبایی شبتون بخیر

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش کو به تأیید نظر حل معما می‌کرد دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد بی دلی در همه احوال خدا با او بود او نمی‌دیدش و ...